حضوری یا غیابی بودن رای با توجه به تغییر خواسته

نظر اکثریت

اینکه حسب تصریح قانونی ماده 67 قانون آیین دادرسی مدنی، وقت رسیدگی همراه با دادخواست و ضمائم به خوانده می بایست ابلاغ شود، صرف اعلام وقت نمی باشد، بلکه موضوع اطلاع از مفاد دعوی است. بر این اساس نیز در آیین دادرسی کیفری نیز همین ملاک عمل قرار گرفته و متهم می بایست از مفاد شکایت و اتهام مطلع باشد. قضاوت؛ هدفش فرصت دادن و عدالت و کشف واقع و اطلاع از داده های دادگاه است؛ لذا چون با تغییر خواسته ارکان دعوی متفاوت می شود و مخاطب (خوانده) مستحضر از موضوع جدید نمی باشد، لذا رای غیابی محسوب می گردد. البته احد از موافقین این نظر، نسبت به تغییر خواسته و افزایش خواسته قائل به تفکیک شده اند؛ بطوریکه در تغییر خواسته با استدلال فوق رای غیابی است؛ لیکن در افزایش خواسته چون موضوع خواسته تغییر نمی نماید تنها میزان خواسته؛ مثلاً 5 میلیون به 10میلیون افزایش پیدا می نماید و خوانده به موضوع و اصل دعوی آگاه و مطلع می باشد و چون اصل، اطلاع خوانده از داده های دادگاه و موضوع دعوی می باشد که مطلع گردیده است رای حضوری است.

نظر اقلیت

به تصریح قانون که معیار حضوری یا غیابی بودن رای را حضور خوانده در یکی از جلسات رسیدگی یا ابلاغ واقعی و یا ارسال لایحه حسب ماده 303 قانون آیین مدنی دانسته است و به هر نحو خوانده در جلسه اول رسیدگی حضور پیدا نموده است و از طرفی قانونگذار این اجازه را به خواهان داده است که می تواند تا جلسه اول رسیدگی خواسته خود را تغییر یا افزایش دهد، لذا رای حضوری است و غیابی اعلام کردن رای تضییع حقوق خواهان است.