اقرار وکیل علیه موکل
با توجه به ماده 205 قانون آیین دادرسی مدنی اقرار وکیل علیه موکل چه معنایی دارد؟ آیا به معنای شهادت بر اقرار موکل است، یا وکالت در اقرار یا امر دیگر؟
از آنجایی که مطـابق تبصـره 2 مـاده 35 قـانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب، در امور مدنی سوگند، شهادت، اقرار، لعان و.. قابل توکیل نیسـتند و نظـر بـه اینکـه بـه صـراحت مـاده 205 قـانون آیین دادرسی مدنی مذکور، اقرار وکیل علیه موکل خود، نسبت بـه امـوری کـه قـاطع دعواست پذیرفته نمیشود اعم از اینکه اقرار در دادگاه یا خارج از دادگـاه بـه عمـل آمده باشد، در فرض اینکه منظور از اقرار وکیل علیه موکل و بر ضرر وی و متضّـمن حقانیت طرف دعوای موکل باشد، چنین اقراری علیه موکل منشأ اثر نبوده قابل توجه و ترتیب اثر نیست.
اقرار در ماده 205 قانون آیین دادرسی مدنی به معنای شهادت بر اقرار موکل یا وکالت در اقرار نیست بلکه اقرار، مربوط به شخص نماینده (وکیل) و مربوط به اجرای نمایندگی اسـت و اثـر آن در مورد موکل، این است که آثار اعمال حقوقی وکیل به وی باز میگردد.
نظر شما