سیاست‌ های کلی آمایش سرزمین

سیاست‌ های کلی آمایش سرزمین

ابلاغی ۲۱ آذر ۱۳۹۰

الف- توسعه منابع انسانی به عنوان رکن اصلی آمایش سرزمین از طریق:
‌۱- تربیت انسان‌ های سالم، با انگیزه، شاداب، متدین، وطن ‌دوست، جمع ‌گرا، نظم‌ پذیر و قانون‌ گرا.
۲- ارتقای سطح آموزش، پژوهش و بهره‌ وری نیروی کار در جهت افزایش سهم منابع انسانی در ترکیب عوامل مؤثر در تولید ثروت ملی.
۳- برقراری تناسب کمی و کیفی جمعیت و استقرار متعادل آن در پهنه سرزمین و تعمیم و گسترش شبکه‌ های ارتباطی و اطلاعاتی.
۴- بهبود شاخص‌ های توسعه انسانی با تأکید بر تدین، شکوفایی استعدادها و خلاقیت ‌ها، گسترش سلامت و ارتقای سطح دانش عمومی.

ب- توجه به یکپارچگی ملی و سرزمینی و تقویت هویت اسلامی – ایرانی و مدیریت سرزمین از طریق:
۱- استفاده مؤثر از موقعیت، میراث تاریخی و جاذبه‌ های فرهنگی و طبیعی کشور در مسیر اهداف توسعه، تقویت گردشگری و حفاظت از سوابق تاریخی.
۲- تنظیم اثربخش رابطه دولت و مردم و افزایش سازمان‌ یافته سهم مردم در امور کشور با توجه به سیاست‌ های کلی مصوب در بخش «وحدت و همبستگی ملی»، «امنیت‌ ملی» و «اقوام و مذاهب».
۳- تعامل سازنده میان ارزش‌ ها و مزیت‌ های مناطق گوناگون کشور با استفاده از ظرفیت‌ های فرهنگی، آموزشی، اقتصادی و انگیزه‌ های ملی و اقدام در جهت تفویض اختیارات مناسب قانونی به سطوح منطقه‌ ای و محلی با رعایت تمرکز امور سیاستگذاری و حاکمیتی.

ج – ارتقای کارآیی و بازدهی اقتصادی و تسهیل روابط درونی و بیرونی اقتصاد کشور با:
۱- تقسیم کار ملی با توجه به استعدادهای طبیعی و خلق مزیت‌ های جدید در مناطق مختلف کشور.
۲- هم ‌افزایی مزیت‌ های کشور، نوسازی بخش کشاورزی متناسب با منابع تولید و پهنه ‌بندی اقلیمی، اصلاح و تکمیل زنجیره‌ های تولید صنعتی، سازماندهی بخش خدمات نوین و تولید کالا و خدمات دانش پایه.
۳- فراهم آوردن زمینه ‌های مناسب مدیریتی و زیربنایی در مناطق مختلف و ارتقای مستمر سطح شاخص بهره‌ وری ملی و افزایش سهم منابع انسانی در تولید ثروت ملی متناسب با استعداد مناطق کشور.

د- دستیابی به تعادل‌ های منطقه‌ ای متناسب با قابلیت ‌ها و توان‌ های هر منطقه با توجه به نکات زیر:
۱- ایجاد امکانات عادلانه و فرصت ‌های برابر و رفع تبعیض ناروا در مناطق کشور.
۲- تعیین نقش ملی و فرامرزی مناطق مختلف کشور برای رسیدن به تعادل ‌های منطقه ‌ای و تقویت وحدت و یکپارچگی ملی.
۳- فراهم آوردن زمینه‌ های مناسب برای افزایش سهم جمعیت و فعالیت در مناطق کم تراکم با اولویت مناطق شرقی و جنوبی کشور.

هـ- سامان بخشی فضای مناسب مراکز زیست و فعالیت به ویژه در مناطق مرزی با تأکید بر مشارکت مؤثر مردم با:
۱- ساماندهی، مدیریت کلان و نظارت مستمر بر پیشرفت و آبادانی کشور با ایجاد شبکه به هم پیوسته مناطق اسکان و فعالیت ‌های ملی و تعریف نقش و کارکرد فراملی هر یک از آنها در جهت تحقق اهداف چشم‌ انداز و اصول آمایش سرزمین.
۲- تقویت هدفمند عوامل پیشرفت و آبادانی در مناطق حساس و ویژه با توجه به ملاحظات دفاعی، امنیتی، فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی و افزایش نقش و فعالیت مردم در فرآیند توسعه.
۳- توسعه هماهنگی جزایز و سواحل جنوب و شمال کشور با بهره‌ گیری از ظرفیت استان‌ های همجوار، موقعیت جغرافیایی، زیربناهای اساسی، منابع دریایی و نفت و گاز و استقرار صنایع مرتبط، پشتیبان و انرژی ‌بر و توسعه بازرگانی، گردشگری، آموزش عالی، فنی- حرفه‌ای و تحقیقات با تقویت تعامل فراملی (طی ده سال در قالب دو برنامه پنج ‌ساله).
۴- توسعه هماهنگ مناطق مرزی در شرق و غرب کشور با تقویت امور زیربنایی و بهره‌ گیری از مزیت ‌های نسبی جهت توسعه ظرفیت ملی گردشگری، آموزشی، بازرگانی و تعامل فرامرزی.

و- رعایت ملاحظات امنیتی و دفاعی در استقرار جمعیت و فعالیت در سرزمین با تکیه‌ بر:
۱- انتخاب مکان‌ های مناسب و استقرار مراکز زیست و فعالیت و همچنین مراکز حیاتی و حساس، متناسب با ملاحظات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی به‌ ویژه امنیتی و پدافند غیرعامل.
۲- ارتقای فعالیت ‌های توسعه ‌ای ملی و استانی در مناطق مرزی با اعطای مشوق‌ های اقتصادی و تقویت زیربناها و استقرار مناسب جمعیت و تقویت نیروهای نظامی و انتظامی متناسب با تهدیدات.
۳- ساماندهی سطوح خدمات و استقرار جمعیت در کشور با توجه به مدیریت سوانح طبیعی، حوادث و منابع آب و رعایت شرایط زمین ‌شناسی جهت افزایش ضریب ایمنی تأسیسات زیربنایی و حیاتی و ابنیه مراکز جمعیتی و شهرها و روستاها.
۴- تقویت همگرایی، یکپارچگی ملی، وحدت و پیوندهای اجتماعی با ارتقای سطح توسعه یافتگی مناطق مختلف کشور و ایجاد قطب‌ ها و کانون ‌های توسعه.
۵- پیشگیری از مهاجرت‌ های بی ‌رویه به مراکز استان‌ ها با تدابیر لازم.

ز- استفاده از موقعیت ممتاز جغرافیایی در جهت کسب جایگاه شایسته منطقه‌ ای و جهانی از طریق:
۱- تعامل و همکاری با کشورهای منطقه و جهان به ‌ویژه حوزه تمدن ایرانی- اسلامی با تقویت نقش آفرینی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و امنیتی کشور در جهت تأمین منافع‌ ملی یا مشترک.
۲- تقویت شبکه ریلی و راه‌ های ارتباطی اصلی و شریانی سرزمین و تبدیل کشور به مرکز عبور و مرور هوایی منطقه برای ترانزیت کالا و مسافر و نیز ایفای نقش مرکزیت مبادله انرژی (نفت، گاز، برق) و مخابرات در منطقه به منظور حفظ امنیت و منافع ملی.
۳- جلب مشارکت کشورهای منطقه در طراحی، سرمایه ‌گذاری و فعالیت ‌های مشترک در زمینه‌ های مختلف به ویژه اقتصادی و زیربنایی در جهت تأمین منافع مشترک منطقه ‌ای.
۴- ایجاد و تقویت نهادها و تشکل‌ های منطقه‌ ای در زمینه‌ های گوناگون به ویژه علمی، فرهنگی، اقتصادی، و زیست ‌محیطی با بهره ‌گیری از عناصر هویت ایرانی- اسلامی.
۵- انتخاب تعدادی از کلان ‌شهرها، بنادر و جزایر مستعد کشور و تجهیز آن‌ ها به خدمات پیشرفته ارتباطی و اطلاعاتی برای پذیرش نقش فراملی.
۶- ایفای نقش محوری در تعاملات علمی – فنی با منطقه و سایر کشورها با صدور خدمات فنی، مهندسی و آموزشی.

ح – حفظ، احیا و بهره‌ وری بهینه از سرمایه ‌ها، منابع طبیعی تجدید شونده و حفظ محیط‌ زیست در طرح‌ های توسعه.

سید علی خامنه‌ ای