تقاضای طلاق زوجه در صورت ایجاد عسر و حرج ناشی از اعتیاد زوج

نظر اکثریت

اولاً در اینجا با لحاظ عام و مطلق بودن، منظور هر اعتیاد مضر است، چه مواد مخدر باشد چه هر نوع اعتیاد دیگر. مثلاً به مشروبات، فضای مجازی و …. چه اینکه در تعریف اعتیاد نمی باشد.

اعتیاد وابستگی شدید فرد به مواد یا حالات یا وضعیت خاص می باشد. از سوی دیگر هر اعتیادی مضر هست چه به خود شخص چه به دیگران.

ثانیاً: احراز اعتیاد شخصی نیست بلکه نوعی است، صرف اقرار زوج به اعتیاد کافی نیست.

ثالثاً: صرف ابتلاء به اعتیاد کافی نمی باشد. استمرار آن نیز شرط می باشد و لذا چنانچه ترک شده، شرط محقق نمی باشد.

رابعاً: مصادیق عسر و حرج بعضاً در بندهای شرط ضمن عقد قابل هم پوشانی است لیکن انطباق تمام موارد در بندهای مذکور چه بسا که مصداق عسر و حرج نباشد، گرچه دامنه ی شمول عسر و حرج گسترده تر می باشد.

خامساً: صرف تحقّق هر کدام از شروط ضمن عقد از جمله بند 7 شروط مذکور، بدون اینکه موجبات عسر و حرج شود، می تواند ایجاد حق برای زوجه ایجاد کند.

سادساً: چنانچه زوج در ابتدای ازدواج اعتیاد داشته و زوجه با همان وضعیت ازدواج کرده است، استمرار آن و در حالی که پس از آن ادعای مضر بودن از سوی زوجه مطرح شود، قابل پذیرش می باشد.

سابعاً: اجتهاد در قضاوت، رجوع به عرف و در نظر گرفتن شرایط و مقتضیات زمانی و مکانی ایجاب می کند که شخص دادگاه مهمترین ملاک باشد و مطلق بودن قانون به لحاظ ماهیت تقنینی و قانونگذاری، ایجاب می کند، دادگاه اختیار تشخیص و تطبیق و بهتر و مناسب تر را داشته باشد.

نظر اقلیت

اولاً اینجا منظور هر اعتیادی نیست، با لحاظ سوابق قانونگذاری منظور، تنها اعتیاد به مواد مخدر می باشد چنانکه در بند ب ماده ی 1130 قانون مدنی ابتلا به غیر مواد مخدر می باشد.

ثانیاً: تعیین مصادیق شخصی است و به نظر قاضی و خود شخص می باشد. چنانچه شخصی اعتراف کند که معتاد است، دیگر دادگاه نیاز به بررسی ندارد.

ثالثاً: صرف اعتیاد و ابتلاء کافی است حتی اگر ترک کند.

رابعاً: در صورتی شروط ضمن عقد از جمله شرط بند 7 موجب ایجاد حق برای زوجه می گردد که موجبات عسر و حرج نیز باشد.

خامساً: اگر زوجه با وضعیت اعتیاد ازدواج کرده، ادعای بعدی زوجه به استمرار آن و مضر بودن قابل استماع نیست.