تبعیت یا عدم تبعیت دادسرا از دادگاه کیفری دو زمانی که به جانشینی از دادگاه کیفری یک اقدام می نماید

نظر اکثریت

اگرچه ظاهر ماده 382 قانون فوق‌الذکر اعلام می‌دارد که دادگاه کیفری یک فقط در صورت کیفرخواست و در حدود آن رسیدگی و مبادرت به صدور رأی می‌نماید لیکن نباید به این الفاظ ظاهری اعتماد نمود زیرا استثنای ذیل ماده تخصیص اکثر است و بسیاری از جرایم از جمله رسیدگی به جرایم اطفال و نوجوانان را شامل می‌شود و تخصیص اکثر از حیث اصول فقهی ناصواب است. از طرفی در ماده 335 قانون فوق‌الذکر کیفیت شروع رسیدگی در دادگاه‌های کیفری را بیان نموده است که دلالت بر حصر دارد و بند ب آن قرار جلب به دادرسی توسط دادگاه است و دادگاه‌های کیفری مذکور در این ماده عام است و شامل دادگاه کیفری یک هم می‌باشد و این امر نافی ظاهر ماده 382 است از طرفی ماده 405 اشعار می‌دارد: «سایر ترتیبات رسیدگی در دادگاه کیفری یک همان است که برای سایر دادگاه‌های کیفری مقرر گردیده است.» بنابراین در ماده 382 قانون فوق‌الذکر نباید به ظاهر ماده استناد نمود.

نظر اقلیت

با توجه به اینکه ماده 382 قانون فوق‌الذکر در مقام بیان بوده و به بررسی صلاحیت دادگاه کیفری یک پرداخته است و صراحتاً اشعار داشته است: «دادگاه کیفری یک فقط در صورت کیفرخواست و در حدود آن مبادرت به رسیدگی و صدور رأی می‌نماید مگر در جرایمی که مطابق قانون لزوماً به‌طور مستقیم در دادگاه کیفری یک مورد رسیدگی واقع می‌شود در این صورت انجام تحقیقات مقدماتی مطابق مقررات بر عهده دادگاه کیفری یک است.» لذا با توجه به کلمه «فقط» که دلالت بر حصر می‌نماید دادسرا مکلف است پرونده را با تنظیم کیفرخواست به دادگاه یک استان ارسال نماید.