تعیین صلاحیت رسیدگی در حضانت

نظر اکثریت

طبق عمومات و با عنایت به اصل صلاحیت، دادگاه محل اقامت خوانده، دادگاه صالح دادگاه خانواده شهرستان گنبد می‌باشد. چون فی ما بین طرفین متارکه صورت گرفته است لذا موضوع مشمول ماده 12 قانون حمایت خانواده مصوب 91 نمی‌باشد تا خواهان به استناد ماده مذکور در محل سکونت خود طرح دعوی نماید و زوجیت سابق طرفین نیز نمی‌تواند معیار صلاحیت دادگاه آزادشهر در دعوی مطروحه باشد کما اینکه اصل بر صلاحیت دادگاه محل اقامت خوانده است و ماده 12 قانون حمایت خانواده استثناء بر اصل بوده و در موارد تردید بایستی به اصل رجوع کرد.

نظر اقلیت

با توجه به اینکه گواهی عدم امکان سازش توسط دادگاه آزادشهر صادر شده و در گواهی موصوف حضانت به زوج داده شده است بنابراین دادگاه آزادشهر به استناد ماده 19 قانون حمایت خانواده مصوب 53 صالح به رسیدگی می باشد اگرچه محل اقامت خوانده شهرستان گنبد باشد ماده 19 قانون حمایت خانواده مقرر می‌دارد: «تصمیم دادگاه در موارد زیر قطعی است و در سایر موارد فقط پژوهش‌پذیر می‌باشد.

1 – صدور گواهی عدم امکان سازش.

2- تعیین نفقه ایام عده و هزینه نگهداری اطفال.

3- حضانت اطفال.

4- حق ملاقات با اطفال.

5- اجازه مقرر در ماده 16.‌ تبصره – در مورد بندهای 2 و 3 و 4 این ماده هرگاه در وضع طفل یا والدین یا سرپرستی که از طرف دادگاه معین شده تغییری حاصل شود که تجدید‌نظر در میزان نفقه یا هزینه نگهداری یا حضانت یا حق ملاقات با اطفال را ایجاب کند دادگاه می‌تواند در تصمیم قبلی خود تجدید نظر نماید.»

توضیحاً اینکه ماده مذکور نسخ نشده و در ماده 58 قانون حمایت خانواده مصوب 91 اشاره ای به نسخ ماده مرقوم نشده است.