تعلق خسارت تاخیر تادیه به محکوم به پس از اثبات اعسار
با توجه به اینکه یکی از شرایط مطالبه خسارت تاخیر تادیه وفق ماده 522 قانون آئین دادرسی مدنی تمکن مدیون است ، در صورت صدور حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه آیا صدور حکم اعسار موجب انتفای حکم سابق می شود؟ و آیا بین اعسار مطلق و نسبی تفاوتی وجود دارد ؟
حکم به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه ، مفروض بر این است که مدیون توانایی پرداخت اصل دین را داشته است؛ حکم به اعسار از پرداخت محکوم به نمی تواند اعتبار حکم قطعی سابق را از بین ببرد، مگر اینکه همان دادگاه صادرکننده حکم قطعی در مقام اجرای ماده 27 قانون اجرای احکام مدنی با رفع اجمال از حکم قطعی، تکلیف مدیون به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه را محدود به زمان قبل از صدور حکم اعسار نماید.
با توجه به صراحت ماده 522 قانون آئین دادرسی مدنی ، خسارت تاخیر تادیه منوط به اثبات تمکن مدیون است . در صورت اثبات اعسار مطلق ؛، خسارت تاخیر تادیه تعلق نمی گیرد و در صورت اثبات اعسار نسبی ، چون برای مبلغ پیش قسط در حکم رد است خسارت تاخیر تادیه فقط نسبت به پیش قسط تعلق می گیرد و نسبت به اقساط نیز از تاریخ حال شدن قسط تعلق می گیرد.
صدور حکم اعسار موجب انتفای حکم سابق در مورد خسارت تاخیر تادیه مستند به ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی می گردد و فرقی بین اعسار مطلق و نسبی نیست و تا صدور حکم اعسار امکان محاسبه و تعیین خسارت تاخیر تادیه می باشد .
نظر شما