رأی دادگاه بدوی

در خصوص دعوی آقای ب.م. به طرفیت آقایان 1- ع.د. 2- الف.خ. به خواسته مطالبه خسارت توضیح اینکه خواهان اظهار داشته خوانده ردیف اول کارفرما و خوانده ردیف دوم پیمانکار و بنده نیز کارگر نامبرده بودم که در حین کار به لحاظ سقوط فرغون متحمل آسیب و جراحت گردیده‌ام. مطابق دادنامه شماره 9200658 مورخ 1392/6/26 صادره از شعبه محترم 1004 دادگاه عمومی جرائی تهران نامبردگان بالمناصفه محکوم به پرداخت دیه مربوطه گردیده‌اند. وجه آن را از طریق بیمه دریافت نموده‌ام. با توجه به اینکه مدت یکسال است که نمی‌توانم مرتباً به کار اشتغال یابم و قادر به انجام کارهای سنگین ساختمانی نمی‌باشم، فلذا خواسته فوق مورد استدعاست.

خواندگان دفاعاً اظهار داشته‌اند خواهان به موجب رضایتنامه مورخ 1392/1/30 و برابر صورتجلسه 1390/11/12 پس از دریافت دیه از بیمه و دریافت وجوهی از خواندگان، رضایت بی‌قید و شرط خود را اعلام داشته است. دادگاه با توجه به محتویات پرونده، صرفنظر از اینکه آیا خواهان علاوه بر وصول دیه، استحقاق مطالبه خسارت مازاد بر آن را دارد و یا خیر؟ نظر به اینکه نامبرده رضایت بی‌قید و شرط خود را با اقرار به وصول کلیه حق و حقوق قانونی خود اعلام داشته است،

فلذا دادگاه دعوی نامبرده را غیر ثابت تشخیص، مستنداً به ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی، حکم به رد دعوی صادر و اعلام می‌گردد. رأی صادره حضوری، ظرف 20 روز از تاریخ ابلاغ، قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران است.
رئیس شعبه 20 دادگاه عمومی حقوقی تهران – سروی

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

دادنامه تجدیدنظرخواسته بشماره 9309970228000504 مورخه 1393/6/2 صادره از شعبه 20 دادگاه عمومی حقوقی تهران که بموجب آن حکم بر رد دعوی تجدیدنظرخواه ب.م. به خواسته مطالبه خسارات اصدار یافته است، در اساس موافق قانون و مقررات موضوعه بوده و اعتراض بشرح لایحه اعتراضیه وارد نبوده و مستوجب نقض آن نمی‌باشد. زیرا که

اولاً: آنچه خواهان بشرح دادخواست تقدیمی درخواست نموده آنست که در اثر حادثه در پروژه متعلق به خواندگان مصدوم گردیده و در حال حاضر قادر به انجام کارهای سنگین نبوده و از کار افتاده می‌باشد. این درحالیست که با احراز وقوع حادثه در حین کار، آنچه فرد مصدوم استحقاق دریافت آن را دارد، صرفاً دیه مقرر بابت جراحات و صدمات وارده که توسط مقنن تعیین شده‌است، می‌باشد که در دوسیه مطمح‌نظر تجدیدنظرخواه مبادرت به اخذ دیه مقرر از خواندگان نموده و علاوه بر دیه مقدر نیز مبالغی بابت هزینه‌های درمانی و بیمارستانی طی صورتجلسه مورخ 1390/11/12 از آنان دریافت نموده است.

ثانیاً: بنابر قول مشهور فقهای امامیه، خسارت مازاد بر دیه قابلیت مطالبه از ناحیه فرد مصدوم را ندارد.

از این رو دادگاه ضمن رد درخواست تجدیدنظرخواهی، مستنداً به قسمت اخیر ماده 358 از قانون آیین دادرسی مدنی، دادنامه معترضٌ‌عنه را تأیید و استوار می‌نماید. رأی صادره حضوری و قطعی است.
رئیس و مستشار شعبه 18 دادگاه تجدیدنظر استان تهران
امانی شلمزاری – کریمی