لزوم تحقیق در خصوص اموال و دارایی محکمعلیه جهت جلب وی
با توجه به مواد 1، 2 و 3 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی و مواد 34 و 35 قانون اجرای احکام مدنی، چنانچه محکومعلیه ظرف مدت 30 روز از تاریخ ابلاغ اجرائیه طبق ماده 34 ق.ا.ا.م اقدامی ننموده و دادخواست اعسار مطرح نکرده باشد، آیا اعمال ماده 3 ق.ن.ا.م.م مستلزم انجام تحقیقات و استعلامات از ناحیه واحد اجرای احکام مدنی در خصوص اموال و داراییهای محکومعلیه میباشد؟
در فرض سؤال دادگاه یا واحد اجرای احکام مدنی تکلیفی به تحقیق و تفحص برای شناسایی اموال محکومعلیه ندارد؛ بلکه این وظیفه محکومله و محکومعلیه است؛ در هر حال اگر محکومعلیه مال معرفی نکند، در صورت عدم شناسایی اموال با تقاضای محکومله در اجرای ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی، دستور جلب محکومعلیه صادر میگردد.
نظر به اینکه ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی، اعلام میدارد «چنانچه استیفای محکومبه از طرق مذکور در این قانون ممکن نگردد، محکومعلیه جلب میگردد» و در قانون ذکر شده تکلیفی جهت شناسایی اموال محکومعلیه رأساً و بدون درخواست محکومله برای واحد اجرای احکام پیشبینی نشده است و اجرائیه به محکومعلیه ابلاغ گردیده است و وی از معرفی اموال و یا طرح دعوی اعسار خودداری کرده است لذا بدون تحقیقات و استعلامات در خصوص اموال و دارایی محکومعلیه امکان جلب محکومعلیه وجود دارد و قانونگذار در ماده 2 قانون فوقالذکر صرفاً این حق را به محکومله داده است که تقاضای تحقیقات و استعلامات در خصوص اموال و دارایی محکومعلیه را بنماید.
نظر به اینکه سلب آزادی افراد در قبال محکومیت مالی خلاف اصل میباشد و با توجه به عبارت ماده یک قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی که بیان میدارد «هرکس به موجب حکم دادگاه …. محکوم شود و از اجرای حکم خودداری کند … اموال محکومعلیه با رعایت مستثنیات دین …. توقیف و از محل آن محکومبه استیفاء میشود»؛ لذا توقیف اموال محکومعلیه از وظایف واحد اجرای احکام میباشد و حقی که قانونگذار در ماده 2 قانون ذکر شده برای محکومله پیشبینی نموده است، مغایرتی با وظیفه اجرای احکام حقوقی ندارد؛ فلذا بدون انجام تحقیقات در خصوص اموال و دارایی محکومعلیه امکان جلب وجود ندارد.
نظر شما