مجازات شروع به محاربه

نظر اکثریت

قاضی مخیر است مجازات مندرج در یکی از بندهای الف و ب ماده 122 قانون مجازات اسلامی را در خصوص موضوع اعمال کند. استدلال : صرف نظر از اشکال قانونی موجود ، با توجه به اینکه بر اساس ماده 282 قانون مجازات اسلامی چهار مجازات اصلی برای جرم محاربه در نظر گرفته شده است و بر اساس ماده 283 قانون مذکور ، انتخاب هر یک از مجازاتها بر عهده قاضی است و اینکه نتیجه محاربه چه باشد تأثیری در مجازات ندارد و از طرفی با عنایت به اینکه در بندهای ماده 122 همان قانون فقط در باب سلب حیات و قطع عضو ، در صورت شروع به جرم مجازات پیش بینی شده است،

لذا چون هنوز بزه تام محاربه واقع نشده است و مشخص نیست اقدام محارب منتهی به چه نتیجه ای خواهد شد لذا قاضی مخیر است در صورت شروع به جرم، هر یک از مجازاتهای مندرج در بند الف یا ب ماده 122 قانون مجازات اسلامی را اعمال کند.

نظر اقلیت

با توجه به تفسیر به نفع متهم بایستی مجازات حداقل را در نظر گرفت . استدلال :با عنایت به اینکه در شروع به جرم ، هنوز مشخص نیست چه نتیجه ای حاصل خواهد شد و از طرفی اگرچه در ماده 283 قانون مجازات اسلامی قاضی مختار است هر یک از مجازاتها را در نظر بگیرد لیکن به لحاظ تفسیر به نفع متهم و جلوگیری از مجازات مضاعف به نظر می رسد بند ب ماده 122 قانون مجازات اسلامی در فرض تحقق شروع به جرم مرعی باشد