مواجهه حضوری بین شاکی، متهم و شهود در جرایم غیرقابل گذشت
باتوجه به صراحت ماده 91 قانون آیین دادرسی کیفری که مقرر داشته«تحقیقات مقدماتی به صورت محرمانه صورت می گیرد» و همچنین ماده 192 همان قانون که اشعار می دارد «تحقیق از شاکی و متهم غیرعلنی و انفرادی است مگر در جرائم قابل گذشت که به آنها در دادسرا حتیالامکان به صورت ترافعی رسیدگی میشود» آیا در جرایم غیرقابل گذشت مواجهه حضوری بین شاکی، متهم و شهود در مرحله دادسرا محمل قانونی دارد؟
نظریه اکثریت قضات محترم دادگستری تهران، موجه و مورد تأیید است. ضمناً نظریه مشورتی شماره 7/97/2618 مورخ 1397/9/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه بشرح زیر مؤید این استنتاج است: ( انجام مواجهه حضوری بین شاکی، متهم و شهود به معنای رسیدگی ترافعی نمی باشد و منافاتی نیز با مفاد ماده 192 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در انجام تحقیق غیرعلنی و انفرادی ندارد و هریک در مجرای خود قابلیت اعمال دارد. بدیهی است که در انجام مواجهه حضوری رعایت مقررات بند الف ماده 214 قانون فوق الذکر ضرورت دارد. )
انجام مواجهه حضوری در دادسرا که عهده دار امر تحقیق است بین طرفین پرونده اعم از شاکی و متهم و حتی شهود به معنای این نیست که رسیدگی در دادسرا ترافعی شده است و بلکه در راستای انجام تحقیقات و رفع ابهامات و حتی بعضا شناسایی دقیق متهم است(به عنوان مثال در منازعه که ضربات متعدد با دست یا سلاح به فردی وارد شده است لزوم دارد تا مواجهه بر قرار شود تا نسبت به تعیین اینکه چه کسی چه نوع ضرباتی با چه وسیله ای به چه فردی وارد کرده است مشخص شود) لذا مواجهه حضوری در دادسرا منافاتی با مفاد ماده 192 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 نداشته و هر یک در مجرای خود قابل اعمال است.
لیکن در اجرای مواجهه حضوری می بایست مقرره بند الف ماده 214 قانون اخیرالذکر نیز رعایت شود.
دادسرا حکم قوه قاهره و یک طرف پرونده را دارد و خود مقام تحقیق در واقع یکی از طرفین دعواست و از این باب است که وفق ماده 91 و 192 قانون آیین دادرسی کیفری رسیدگی ترافعی در دادسرا معنا نداشته و مربوط به مرحله دادگاه می باشد بنابراین در مرحله دادسرا به عنوان مدعی العموم دلایل مجرمیت جمع آوری و در مرحله دادگاه با رسیدگی ترافعی بین دلایل دادسرا و دفاعیات متهم رسیدگی می شود.
نظر شما