وصف کیفری جادوگری

نظر اکثریت

بر اساس ماده 220 قانون مجازات اسلامی: « در مورد حدودی که در این قانون ذکر نشده است طبق اصل یکصد و شصت و هفتم (167) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران عمل می شود.» جادوگری نیز در شرع حد محسوب و دارای مجازات قتل است.

نظر اقلیت

همه فقها جادوگری را مستوجب حد نمی‌دانند. حدود اختلافی مشمول ماده 220 نمی‌گردد و تنها مواردی چون ارتداد را شامل می‌شود. بر اساس بند 18 ماده 3 آیین‌نامه امور خلافی مصوب 1354: « ماده سوم: اشخاص زیر به ۷ روز تا ده روز حبس تعزیری و از ۱۰۰ تا دویست ریال غرامت محکوم می‌گردند: ((… ۱۸- کسانیکه رمالی، جَفْر [علمی که به کمک آن امور پنهانی و آینده را بازگویند]، تعبیرخواب، کف بینی، افسونگری، جادوگری، جن گیری، فالگیری، پیشگوئی، چله نشینی، بخت گشائی و امثال آن‌ها را وسیله معرکه یا دوره گردی قرار داده یا باز کردن دکان یا خانه اعمال مزبور را پیشه و وسیله کسب و استفاده خود قرار دهند.» در صورتی که معتقد به پابرجا بودن این ماده باشیم، بر اساس این ماده می‌توان عمل مرتکب را جرم و قابل مجازات دانست.