مجوز قانونی جهت ورود به منزل شاهد

نظر اتفاقی

عدم وجود مجوز قانونی جهت ورود به منزل یا مخفی گاه شاهد یا مطلع؛ مبانی استدلال: 1- حسب ماده2 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب1392 دادرسی کیفری باید مستند به قانون باشد. 2- مقنن در ماده137قانون آیین دادرسی کیفری بیان داشته است که (تفتیش و بازرسی منازل، اماکن بسته و تعطیل و همچنین تفتیش و بازرسی اشیاء در مواردی که حسب قرائن و امارات، ظن قوی به حضور متهم یا کشف اسباب، آلات و ادله جرم در آن وجود دارد، با دستور بازپرس و با قید جهات ظن قوی در پرونده انجام می شود) همانطور که ملاحظه می کنیم مقنن صرفا مجوز دستگیری متهم از طریق تفتیش و بازرسی را بیان نموده است و علی رغم آنکه در مقام بیان بوده است اشاره ای به شاهد یا مطلع نکرده است. 3- شاهد دلیل جرم نمی باشد و آنچه که دلیل اثبات جرم می باشد شهادت می باشد، چنانچه ماده 1258قانون مدنی مقرر می دارد (دلایل اثبات دعوی از قرار ذیل است:1 -اقرار2 -اسناد کتبی3 –شهادت 4-امارات 5-قسم. 4-اصل بر منع دستگیری و بازداشت افراد می باشد چنانچه که بند 5 ماده واحده قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی مصوب 1383مقرر می دارد ( اصل منع دستگیری و بازداشت افراد ایجاب می نماید که در موارد ضروری نیز به حکم و ترتیبی باشد که در قانون معین گردیده است و…) و نیز حسب بند 1 ماده واحده قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی (کشف و تعقیب جرایم و اجرای تحقیقات و صدور قرارهای تامین و بازداشت موقت می باید مبتنی بر رعایت قوانین و با حکم و دستور قضایی مشخص و شفاف صورت گیرد و…)و ما متن قانونی که مجوز بازرسی و تفتیش جهت دستگیری شاهد یا مطلع را داشته باشد نداریم. 5- برگ جلب و اذن ورود به منزل یا مخفیگاه با یکدیگر تفاوت دارند و رابطه لازم و ملزومی میان آن ها وجود ندارد و مقنن نیز این موضوعات را در موادی جدا از هم ذکر کرده است.