صلاحیت رسیدگی به جرم اهم (بین جرم اقدام علیه تمامیت جسمانی با تیراندازی با اسلحه و تخریب)

نظر اکثریت

هر چند پاسخ این سوال دارای شقوق مختلفی است و لیکن با توجه به اهمیت جان انسان به سه دلیل در هر صورت اقدام علیه تمامیت جسمانی اهم از جرم تخریب می باشد: 1)قانون گذار در قانون آیین دادرسی کیفری ماده 237 در مواردی که شخص علیه دیگری اقدام به تهدید با اسلحه می نماید اجازه صدور بازداشت موقت را داده است و این موضوع در صورتی که شخص با اسلحه اقدام به ایراد صدمه به دیگری می نماید به طریق اولی جایز است، در حالی که در جرم تخریب صدور بازداشت موقت محملی نداشته و قرار تأمین متناسبی نیست و نمی توان قرار بازداشت موقت صادر کرد. 2)در شرع مقدس اسلام آنچانکه به جان و دم انسان اهمیت داده شده است به مال اهمیت داده نشده است. 3)در صورتی که صدمات وارده به بیش از نصف دیه برسد، حتی اگر مشمول ماده 614 قانون مجازات بخش تعزیرات نشود دادگاه کیفری یک که رسیدگی به جرائم اهم را بر عهده دارد صالح به رسیدگی است. ولی در جرم تخریب در هر صورت دادگاه کیفری دو صالح به رسیدگی است. بنابراین به صرف اینکه مجازات جرمی در درجه ای بالاتر از ماده 19 قانون مجازات قرار بگیرد، موجب اهم بودن آن جرم نیست. علاوه اینکه دیات در درجات نیامده است و همین عدم درج دیات در درجات نشانه این است که دیه در هر صورت اهم می باشد.

نظر اقلیت

وفق ماده 310 قانون آیین دادرسی کیفری آنچه ملاک و معیار برای جرم اهم و نیز صلاحیت مرجع رسیدگی کننده می باشد، مجازات قانونی است. لذا در صورتی که صدمات وارده مشمول ماده 614 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات شود، به دلیل اینکه مجازات تا 5 سال حبس در نظر گرفته شده است لذا از حیث درجه اهم از جرم تخریب است. بنابراین میاندرود صالح به رسیدگی است و چنانچه صدمات وارده مشمول ماده 614 نشود، بلکه مشمول تبصره آن شود با توجه به مجازات که یکسال حبس در نظر گرفته است تخریب جرم اهم بوده و مرجع قضایی ساری صالح به رسیدگی است.