ایام بازداشت موقت در پرونده های لفی
1- در پرونده ای با طرح شکایت اداره منابع طبیعی محکوم علیه به جهت عجز از تودیع وثیقه بازداشت و دو ماه پس از طرح شکایت ، شکایت دیگری نسبت به متهم طرح و پرونده های مربوطه لف و محکوم در خصوص هر دو تامین معرفی میکند. پس از رسیدگی به اتهامات محکوم، در خصوص شکایت منابع طبیعی، محکوم تبرئه و در خصوص شکایت شاکی دیگر محکوم میگردد. آیا ایام بازداشت قبلی بابت شکایت منابع طبیعی در خصوص پرونده دیگر لفی، قابل احتساب است ؟ 2- چنانچه جرایم یاد شده در تاریخ واحد ارتکاب و با دو کیفرخواست به مراجع صالح ارسال ( به عنوان مثلا بزه سرقت و مواد مخدر) و پس از تجمیع مجازاتها در راستای ماده 510 حکم به اجرای مجازات اشد صادر گردد، ایام بازداشت مجازات غیر اشد بابت مجازات لازم الاجرای اشد محاسبه می گردد؟
1- مستفاد از ماده ۲۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ جز در مورد صلاحیت ذاتی برای اتهامات متعدد متهم باید قرار تامین واحد صادر شود و لذا عدم رعایت مقررات مزبور از سوی شعبه رسیدگی کننده مسقط حق متهم در احتساب ایام بازداشت قبلی به علت اتهام یا اتهاماتی که در پرونده امر مطرح بوده است نمی باشد، همچنین صدور حکم برائت نسبت به یکی از اتهامات نیز مانع از احتساب ایام بازداشت قبلی نمی باشد. ۲ – با توجه به تصریح ماده ۵۱۵ قانون فوق الذکر در فرض پرسش نیز ایام بازداشت قبلی در محاسبه میزان حبس مجازات اشد قابل محاسبه است.
با توجه به ماده 515 قانون ایین دادرسی کیفری که بیان داشته « … چنانچه محکومٌ علیه پیش از صدور حکم به علت اتهام یا اتهاماتی که در همان پرونده مطرح بوده تحت نظر یا بازداشت شده باشد… » که در فرض اول سوال اگر در نامه ی صادره به زندان ، اتهام دوم نیز وجود داشته باشد ، صدق می کند که این فرد به علت اتهام دوم در بازداشت بوده و الا اگر در نامه ی صادره به زندان ، فقط اتهام اول قید شده باشد ، « بازداشت به خاطر اتهام دوم » وجود ندارد، بنابراین قابل محاسبه نمی باشد و در مورد فرض دوم نیز همین طور است و اساسا مهم این است که آیا متهم به خاطر اتهامی به زندان رفته ؟ یعنی آیا در برگ بازداشت این اتهام ذکر شده است یا خیر.
با توجه به ماده 27 قانون مجازات اسلامی که بیان می دارد « … در صورتی که فرد، پیش از صدور حکم به علت اتهام یا اتهاماتی که در پرونده مطرح بوده بازداشت شده باشد، مدت بازداشت قبلی در حکم محاسبه میشود…» این طور به نظر می رسد که منظور قانون گذار از این ماده و همچنین ماده 515 قانون آیین دادرسی کیفری این است که ملاک وجود بازداشت در پرونده می باشد و صرف وجود بازداشت باید در حکم محاسبه شود و این وظیفه را به عهده ی قاضی صادر کننده رای گذاشته است و اینکه به چه اتهامی باشد مهم نیست و این تفسیر نیز به نفع متهم است.
نظر شما