افزایش مدت بازداشت متهم بیش از موارد پیش بینی شده در ماده 242 قانون آیین دادرسی کیفری

نظر اکثریت

در موارد جرایم غیر مستوجب مجازات سلب حیات، در صورتی که بازداشت متهم از حداقل میزان حبس پیش‌بینی شده در قانون تجاوز نماید، مقام قضائی مکلف به تخفیف قرار می‌باشد تا جایی‌که منتهی به آزادی متهم شود و در صورتی که متهم از قبول حداقل تامین‌های کیفری عاجز باشد، با تنظیم صورت‌جلسه در اعمال ماده 242 قانون آئین دادرسی کیفری بلاقید آزاد می‌گردد و در مورد جرایم مستوجب مجازات سلب حیات، پس از انقضاء مهلت دو سال از قرار بازداشت موقت متهم، مقام قضائی مکلف به تبدیل قرار بازداشت موقت به قرار تامین خفیف‌تر خواهد بود.

نظر اقلیت

در موارد جرایم غیر مستوجب مجازات سلب حیات، در صورتی که بازداشت متهم از حداقل میزان حبس پیش‌بینی شده در قانون تجاوز نماید، صرفاً در جرایمی که فاقد مجازات رد مال و دیه است، مقام قضائی مکلف به تخفیف قرار می‌باشد تا جایی که منتهی به آزادی متهم شود و در صورتی‌که متهم از قبول حداقل تامین‌های کیفری عاجز باشد، با تنظیم صورت‌جلسه و اعمال ماده 242 قانون آئین دادرسی کیفری بلاقید آزاد می‌گردد. اما در جرایمی که علاوه بر حبس، مجازات دیه و رد مال نیز وجود داشته باشد، ضرر و زیان ناشی از جرم مشمول تکلیف ذیل ماده 242 قانون آیین دادرسی کیفری نمی‌باشد. لذا قرار تامین کیفری پس از انقضاء مهلت مقرر در ماده قانونی مورد سوال می‌بایست متناسب با ضرر و زیان و ادله باشد و در موارد جرایم مستوجب مجازات سلب حیات، پس از انقضاء مهلت دو سال از قرار بازداشت موقت متهم، مقام قضائی مکلف به تبدیل قرار بازداشت موقت به قرار تامین خفیف‌تر خواهد بود.