بررسی لزوم بازداشت موقت در جرم جرح با چاقو
نظر به اینکه حسب بند « ت » ماده 237 قانون آئین دادرسی کیفری در صورت وجود دلایل ، قرائن و امارات کافی بر توجه اتهام به متهم مبنی بر ایجاد مزاحمت و آزار و اذیت بانوان و اطفال و تظاهر قدرت نمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص که به وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه انجام شود صدور بازداشت موقت جایز است .
صرف ارتکاب جرح با چاقو مجوز قانونی جهت صدور قرار بازداشت موقت نیست مگر این که با لحاظ میزان دیه متعلقه، ثلث دیه کامل یا بیش از آن باشد. همچنین، چنانچه ایراد جرح توأم با اتهام تظاهر، قدرت نمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص به وسیله چاقو باشد؛ در این صورت با لحاظ بند ” ت ” ماده 237 قانون فوق الذکر می تواند از موارد بازداشت موقت ( در صورت وجود دلایل، قرائن و امارات کافی بر توجه اتهام به متهم ) باشد. بنابراین نظریات قضات محترم دادگستری شهرستان سبزوار استان خراسان رضوی در حدود فوق الذکر مورد تأیید است.
با توجه به حصری بودن مواد جواز صدور قرار بازداشت موقت مندرج در بندهای ذیل ماده 237 و لزوم اعمال اصل تفسیر قوانین جزایی به نفع متهم ، بزه موضوع سؤال در زمره جرائمی که بتوان قرار بازداشت موقت برای مرتکب آن صادر نمود، نیست مگر اینکه استفاده از چاقو منتهی به صدماتی گردد که میزان دیه آن صدمات ثلث دیه کامل یا بیش از آن باشد یا به قطع عضو مجنی علیه منتهی گردد .
با توجه به اینکه ایراد جرح با چاقو فرد اجلی و اعلی از مزاحمت برای اشخاص می باشد لذا صدور قرار بازداشت موقت برای فردی که مرتکب ایراد جرح با چاقو گردیده و به استناد بند « ت » ماده 237 قانون آئین دادرسی کیفری، البته منوط به وجود یکی از شرایط مندرج در بند های ذیل ماده 238 قانون مرقوم مجاز می باشد
نظر شما