بررسی لزوم طرح دعوای ابتدائی احراز فرار از ادای دین در دعوای ابطال معامله به قصد فرار از دین
آیا دعوای ابطال معامله به قصد فرار از دین منوط به طرح دعوای ابتدایی احراز فرار از دین است یا خیر؟
دعوی ابطال معامله به قصد فرار از پرداخت دین نیاز به طرح دعوی مقدماتی یا ابتدائی به منظور احراز قصد فرار از پرداخت دین ندارد، چه در دعوای ابطال معامله باید علل موجهی طرح گردد؛ از جمله وقوع جعل در قرارداد یا سند، فروش مال غیر و کلاهبرداری، معامله مغایر قانون، معامله به قصد فرار از پرداخت دین و …، به علاوه ماده 199 ق.آ.د.م این امکان و اختیار را به دادگاه داده که در خصوص موضوع و کشف حقیقت تحقیق و بررسی لازم به عمل آورد.
دعوای ابطال معامله به قصد فرار از دین منوط به طرح دعوای ابتدایی احراز فرار از دین و متعاقباً طرح دعوی ابطال نبوده و دادگاه همزمان می تواند در راستای کشف حقیقت پس از احراز قصد فرار از دین نسبت به اعلام بطلان معامله، رای صادر نماید. زیرا در قوانین جاری چنین الزامی وجود ندارد و رویه قضایی جاری نیز موید این نظریه می باشد؛ مضافاً اینکه ماده 199 قانون آیین دادرسی مدنی اختیار و اجازه لازم جهت تحقیق و کشف حقیقت را اعطاء نموده است.
طرح دعوای ابطال معامله به قصد فرار از دین منوط به اثبات فرار از دین می باشد و دعوای بدوی با کیفیت مطروحه قابلیت استماع ندارد و مستلزم طرح دعوای ابتدایی احراز فرار از دین می باشد و مستند به ماده 2 قانون آیین دادرسی مدنی قرار عدم استماع دعوی صادر می شود.
نظر شما