انتقال مال غیر

نظر اکثریت

اگر شخص ج و متهم با یکدیگر تبانی کرده باشند و به عنوان مثال برای اینکه اصل مال که ارزش آن بالا رفته به الف داده نشود اقدام به طرح چنین دادخواستی نموده و از معاملات صورت گرفته قبلی حرفی به میان نیاوردند و قاضی دادگاه نیز حکم به الزام به تحویل مبیع به ج و تنظیم سند رسمی صادر نماید، این اقدام آن ها توسل به وسایل متقلبانه برای بردن مال غیر (الف) تلقی می گردد و شخص ج و متهم هر دو مشمول ماده اول قانون مجازات اشخاصی که برای بردن مال غیر تبانی می کنند، می شوند و به مجازات بزه کلاهبرداری محکوم می گردند در این حالت ، تفاوتی نمی کند که شخص ج معادل قیمت مال را از متهم دریافت کرده باشد یا خیر؟ به هر شکل در صورت اثبات تبانی طرفین به مجازات مذکور محکوم می گردند. البته می توان حالتی را تصور کرد که تبانی میان طرفین محرز نباشد به عنوان مثال فرض کنید ج پس از طرح شکایت فروش مال غیر به خارج از کشور رفته و پیگیر پرونده خود شده و از ابلاغیه ها مطلع نشده و پس از چند سال به ایران بازگردد و علیه متهم اقدام به طرح دادخواست الزام به تحویل مبیع و تنظیم سند رسمی نماید در این صورت می توان گفت وقوع بزهی از سوی کسی محرز نمی باشد.

نظر اقلیت

در صورتی که ج معادل قیمت مال را از متهم دریافت نکرده باشد به عنوان مثال درست است که دادگاه متهم را محکوم به پرداخت معادل قیمت مال به ج نموده است ولیکن متهم با طرح دادخواست اعسار ، مالی به ج پرداخت نکرده باشد در این حالت چون طرح دادخواست از سوی ج حقانیت دارد به عبارت دیگر چون ج به حق خود نرسیده ، اقدام به طرح دادخواست الزام به تحویل مبیع نموده است بنابراین وقوع بزهی محرز نمی باشد زیرا در بزه تبانی برای بردن مال غیر، طرفین می بایست اقدام به اقامه دعوای غیر واقعی علیه همدیگر نمایند درحالی که در این جا ج اقدام به طرح دعوای واقعی و حقیقی نموده است. در فرضی که ج معادل قیمت مال را از متهم دریافت نموده باشد و با این حال اقدام به طرح دادخواست الزام به تحویل مبیع و تنظیم سند رسمی نماید تقدیم دادخواست را می توان شروع بزه معرفی کردن مال غیر به عوض مال خود دانست ( ماده اول قانون مجازات اشخاصی که مال غیر را به عوض مال خود معرفی می نمایند ) زیرا ج با طرح دادخواست در واقع مال دیگری (مال الف) را به عوض مال خود معرفی نموده است.