اعتبار وصیت نامه ای که توسط شخص دیگری تحریر شده و به امضای متوفی رسیده

نظر هیئت عالی

به موجب ماده 276 قانون امور حسبی یکی از اقسام وصیت¬نامه، وصیت¬نامه خودنوشت است که بر طبق ماده 278 همان قانون، در صورتی معتبر است که تمام آن به خط موصی نوشته شده و دارای تاریخ روز، ماه و سال به خط موصی و به امضای وی باشد. بنابراین، وصیت¬نامه خودنوشت که به خط موصی نباشد، به حکم ماده یاد شده از درجه اعتبار ساقط است و بدیهی است چنان‌چه همه وراث وصیت¬نامه خودنوشتی را که به خط موصی نبوده ولی به امضای او رسیده باشد را قبول داشته باشند، معتبر است و اگر یکی یا چند نفر از وراث این چنین وصیت¬نامه¬ای را نپذیرند، این وصیت¬نامه در مراجع رسمی پذیرفته نیست. در ماده 291 قانون امور حسبی چنین مقرر داشته است: «هر وصیتی که به ترتیب مذکور در این فصل واقع نشده باشد در مراجع رسمی پذیرفته نیست مگر این‌که اشخاص ذی¬نفع در ترکه به صحت وصیت اقرار نمایند.» وراثی که وصیت¬نامه را قبول دارند می¬توانند تنفیذ آن را از دادگاه درخواست نمایند تا دادگاه به موضوع رسیدگی و نسبت به آن قسمت که مورد پذیرش آن‌ها است حکم قانونی صادر نماید. رأی وحدت رویه شماره 54 ـ 13/10/1351 هیأت عمومی دیوان‌عالی کشور و مقررات ماده 832 قانون مدنی، مؤید این معنی است.