رای وحدت رویه ۵۰؛دریافت حق کارگاهی که در قانون نحوه استخدام مهندسین و تکنیسین ها مصوب دی ماده ۱۳۳۸

رای هیئت عمومی دیوان عالی کشور

چون آرای شماره های ۶۴۵-۵ مورخ ۱۳۴۹/۱۰/۷ موجود در پرونده ۱۶/۵۰۲۲ ک و ۱۸۴/۱۰ مورخ ۱۳۵۰/۳/۱ موجود در پرونده شماره ۱۴/۴۷۹۹ ک که از شعب محترم دهم و پنجم دیوان کشور در موضوع واحد صادر شده متعارض هستند با اعلام ملخص موضوع دو حکم تقاضا دارد در موضوع مختلف مستنداً به ماده واحده قانوه وحدت آن هیأت اظهار رأی و نظر فرمایند.

الف- به دلالت دادنامه شماره ۶۴۵-۵ مورخ ۱۳۴۹/۱۰/۷ شعبه پنجم دیوان کشور آقای «الف» کارمند اداره دخانیات دادخواستی به خواسته مطالبه مبلغ ۳۰۲۰۰۰ ریال علیه اداره دخانیات به دادگاه شهرستان تقدیم کرده است ملخص توضیحات وی این است که مستنداً به ماده ۳ از قانون استخدام مهندسی و کمک مهندسین و تکنیسینهای اداره دخانیات باید به وی از تاریخ ۱۳۳۸/۱۰/۲۳ الی ۱۳۴۳/۹/۲۶ که در کارگاه انجام وظیفه می نموده معادل ۴۰% از اصل حقوق فوق العاده ای به عنوان حق کارگاه بپردازد چون اداره دخانیات از پرداخت آن امساک می کند حکم به الزام دخانیات به پرداخت مبلغ مذکور صادر شود مستندات دعوی حکم هیأت تجدید نظر استخدامی است که به دلالت آن دعوی وی موجه تشخیص شده است.

دادگاه شهرستان پس از رسیدگی حکم به سود آقای «الف» داده و این حکم در مرحله پژوهشی استوار و در شعبه پنجم دیوان کشور به موجب دادنامه فرجامی فوق الذکر ابرام شده است.

ب- به حکایت دادنامه شماره ۱۸۴-۱۰ مورخ ۱۳۵۰/۳/۱ شعبه دهم دیوان کشور آقای «م» کارمند دخانیات دادخواستی علیه اداره مزبور به خواسته مطالبه مبلغ ۳۱۴۰۰۰ ریال بابت حق کارگاه از تاریخ ۱۳۳۸/۱۰/۲۳ الی ۱۳۴۶/۹/۲۶ به مأخذ ۴۰% از اصل حقوق خود به دادگاه شهرستان تقدیم داشته است شرح و وصوف دعوی وی همان است که فوقاً درباره دعوی آقای «الف» بیان شده و مستند دعوی نیز حکم هیأت تجدید نظر استخدامی است.

دادگاه های بدوی و پژوهشی با احراز صحت دعوی آقای «م» حکم به الزام دخانیات به پرداخت مبلغ مورد مطالبه وی داده اند ولی شعبه دهم دیوان کشور به استدلال اینکه حکم هیأت تجدید نظر دلالت بر استحقاق آقای «م» در مورد فوق العاده حق کارگاه از تاریخ ۱۳۳۸/۱/۲۳ تا ۱۳۴۳/۹/۲۶ ندارد و در مورد وضع استخدامی و میزان حقوق وی در این مدت بین طرفین مناقشه وجود دارد حکم پژوهشی را نقض و دعوی را برای رسیدگی به سازمان امور استخدامی کشور محول و ارجاع نموده است.

به تاریخ روز چهارشنبه ۱۳۵۲/۷/۲۵ هیأت عمومی دیوان عالی کشور تشکیل گردید پس از طرح و بررسی اوراق پرونده و قرائت گزارش و کسب نظریه جناب آقای دادستان کل کشور مبنی بر تأیید رأی شعبه پنجم دیوان عالی کشور مشاوره نموده چنین رأی می دهند:

رأی اکثریت هیأت عمومی دیوان عالی کشور

نظر به اینکه عده ای از کارمندان اداره انحصار دخانیات قبل از وضع قانون استخدام کشوری مصوب سال ۱۳۴۵ برای اثبات استحقاق خود به دریافت حق کارگاهی که در قانون نحوه استخدام مهندسین و تکنیسین ها مصوب دی ماده ۱۳۳۸ پیش بینی شده است به مرجع صالح وقت (دیوان عالی کشور) مراجعه کرده اند و از هیأت تجدیدنظر استخدامی رأی بر استحقاق آنان صادر شده است و بنا به صراحت ماده ۵ آیین نامه رسیدگی به شکایات مستخدمین رسمی مصوب دیماه ۱۳۴۵ هرگاه شکایت شاکی قبلاً در مرجع قانونی رسیدگی و منتهی به صدور حکم شده باشد قابل رسیدگی مجدد در شورای سازمان امور اداری و استخدامی کشور نخواهد بود رأی شعبه پنجم دیوان عالی کشور در این زمینه صحیح و مطابق با موازین قانونی است. این رأی به موجب ماده واحده قانون وحدت رویه مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاهها در موارد مشابه لازم الاتباع است.