وکالت در شورای حل اختلاف

نظر هیئت عالی

مستفاد از ماده 189 قانون برنامه سوم توسـعه اقتصـادی و اجتماعی جمهوری اسلامی ایران ایـن اسـت کـه شـورای حـل اخـتلاف از دو نـوع صلاحیت برخوردار است: 1 .رسیدگی به اموری که ماهیت قضایی آن پیچیـدگی کمتـری دارد 2. رفع اختلافات محلی و حل و فصل اموری که ماهیت قضایی ندارد. بنابراین، چنـانچـه شـورای حل اختلاف، در حدود صلاحیت خود، به اموری که ماهیت قضایی دارد رسیدگی کند مـی‌توانـد مرجع قضایی تلقی شود. ماده 10 آیـین‌نامـه اجرایـی قـانون مرقـوم رسـیدگی در شـورا را تـابع تشریفات قانون آیین دادرسی ندانسته و در خصوص الزامی بـودن طـرح دعـوا در شـورا توسـط وکیل دادگستری در مواردی که شاکی شخصاً مبادرت به اعلام شکایت نمی‌کند، آیین‌نامـه مزبـور ساکت است. اما ملزم نبودن مرجع قضایی به رعایت تشریفات دادرسی به معنـای نادیـده گـرفتن آیین و ضوابط کلی و قواعد عمومی حاکم بر دادرسی و تخطی از آنهـا نیسـت بلکـه از مجمـوع مقررات قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امـور مـدنی (بـاب دوم ـ وکالـت در دعاوی) و قوانین مربوط به وکالت، استفاده می‌شود. در مواردی که مدعی یا شاکی توسـط وکیـل در مراجع قضایی، اقامه دعوا می‌کند، این وکیل الزاماً باید وکیل دادگستری باشد و اسـتثنا بـر ایـن قاعده، نیاز به تصریح قانونی دارد. کما اینکه بند (الف) ماده 7 قانون آیین دادرسی دیـوان عـدالت اداری مصوب سال 1379، اعلام شکایت به وسیله وکیـل دادگسـتری یـا وکیـل رسـمی را در آن دیوان، تجویز کرده است. آیین‌نامه مرقوم نیز در چند مورد از قبیل رد دادرسان و مقررات دادرسی تشریفات قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مـدنی را لازم الرعایـه دانسـته است. بنا به مراتب به نظر می‌رسد طرح دعوا در شورای حل اختلاف توسط وکیل بلامـانع اسـت اما چنانچه دعوا ماهیت قضایی داشته باشد، دعوا باید توسط وکیل دادگستری اقامه شود.