نگاهی به زندگی وکیل نورالدین هندی برادر بزرگتر امام خمینی

وکیل سید نورالدین هندی یکی از برادران امام خمینی (ره) بود که در سی ام تیر ماه ۱۳۵۵ و در ۷۹ سالگی در کسوت وکالت دار فانی را وداع گفت.

به گزارش وکلاپرس، سید نورالدین که در خانه به نورالله مشهور بود در سحرگاه اول اسفند ۱۲۷۶ خورشیدی (سحرگاه ۲۷ رمضان ۱۳۱۵ ه.ق)  در عمارت مسکونی پدر در خمین یعنی همان محل ولادت پدر و برادران و خواهران از جمله امام خمینی دیده به جهان گشود.

تحصیلات نورالدین هندی

وی ۵ سال را در زیر سایه پدر بود و پس از شهادت پدر، برای خونخواهی و قصاص قاتل، با این که پنج ـ شش سال بیشتر نداشت، به همراه برادر بزرگتر و خانواده راهی تهران شدند. چون حضورشان در تهران ماه‌ها به طول انجامید، نخستین تجربۀ آموختن و حضور در کلاس را از همین‌جا آغاز کرد. وی پس از بازگشت به خمین نزد ملاهای محلی، و برادرش آقا مرتضی درس خواند.

در ۱۲ سالگی برای ادامه تحصیل (۱۲۸۸ش) به همراه برادر بزرگتر، سید مرتضی، راهی اصفهان شد و در مدرسه ملاعبدالله ساکن شدند.

نورالله برخلاف دیگر برادران، علاقه‌ای به ادامه تحصیل دروس حوزوی و رسیدن به حد اجتهاد نداشت، برای همین پس از چند سال یادگیری درس‌های حوزوی (۱۲۹۵ش) به خمین بازگشت. سید نورلله پس از آن به شغل کشاورزی پرداخت و در عین حال به کسب معلومات قضایی نیز می‌پرداخت.

از ریاست دادگستری خمین تا وکالت

پس از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ و تاسیس تشکیلات جدید اداری به خصوص ادارات قضایی به خاطر معلومات و سر‌شناسی، نورالدین به ریاست دادگستری خمین برگزیده شد. البته در رسیدگی به امور قضایی خمین تنها نبود بلکه پسر عمه‌اش – میرزا علی محمد امام جمعه – نیز به عنوان فقیه دادگستری مددیار او بود.

بعد‌ها به دلیل ارتباط نزدیک با بختیاری‌ها مغضوب رضاخان شد و مورد پیگرد قرار گرفت به گونه‌ای که در سال ۱۳۰۳ از سوی نظمیه بازداشت شد. در پی آن سید نورالدین ناچار اداره دادگستری را ترک کرد و به عنوان وکیل دادگستری مشغول کار شد و تا آخر نیز در این شغل باقی ماند.

مجروح شدن با چاقو

فاطمه طباطبایی عروس امام هم در خاطرات خود به او اشاره می‌کند: «آقای هندی با توجه به شغل وکالت به دلیل دشمنی یکی از موکلین در آغاز دهه ۴۰ با چاقو به شدت مضروب شد و چند هفته در بیمارستان بستری بود و امام خمینی برای عیادت برادر از قم به تهران می‌آمد.»

این وکیل دادگستری در نهایت در ۷۹ سالگی در تیرماه ۱۳۵۵ درگذشت و در قم (آرامستان باغ بهشت – رو به روی گلزار شهدای قم) به خاک سپرده شد.